نما در تلویزیون

وقتی درباره نوع خاصی از نما صحبت می‌کنیم ،‌منظور این است که چه مقدار از صفحه تلویزیون را ،‌ با چه اندازه و ابعادی ظاهر می‌گردد . در اینجا با تاثیر چنین نمایی روی بیننده سروکار داریم .
ترکیب تصاویر
تغییر د راندازه نماها :
اندازه نما را از راههای مختلفی می‌توان تغییر داد :
- با تغییر فاصله سوژه با دوربین ( نسبتها و پرسپکتیو ثابت خواهد ماند )
- با زوم کردن ( تغییر فاصله کانونی لنز )
- برش دادن به دوربینی دیگر با زاویه دید لنز متفاوت ،‌یا دوربینی دیگر در فاصله‌ای متفاوت .
اصطلاحات : اغلب در طول تولید برنامه ،‌تصویربردار فقط به مجموعه‌ای از آگاهیهای کلی از نماهای مورد درخواست کارگردان نیاز دارد . زمانی که مردم ،‌سوژه مورد نظر هستند ،‌کافی است از تصویربردار بخواهیم که یک نمای تک (single shot) ،‌یا یک نمای دونفره (two shot) سا سه نفره(three shot) یا نمای گروهی (group shot) را ارائه دهد . بنابرا
ن صویربردار قاب مورد نظر را خواهد گرفت .
به همین نحو یکی از این حالتها :
- نمای باز یا نمای کامل(long shot / full shot) که نمایی از سوژه و صحنه از فاصله دور است .
- نمای درشت ،‌ نمای بسته ، ‌نمای صورت درشت (close shot / thight shot) برای نمایی درشت از سوژه و صحنه‌ای از فاصله نزدیک .
- نمای صحنه یا نمای پوششی (wide shot / cover shot ) که کل صحنه را با دید خیلی وسیع در بر می‌گیرد.
در مورد ارتفاع دوربین : وقتی بخواهید ارتفاع دوربین را توضیح دهید ،‌اصطلاحات معمول عبارتند از :
- نمای بالا یا بالاسری ( top shot / over head shot)،‌90 درجه عمود بر کف صحنه .
- نمای از بالا ( high shot) ،‌با شیب تند به طرف پایین تقریبا 40 تا 60 درجه
- نمای تراز که تقریبا موازی با خط دید چشم یا خط سینه است .( level shot ) و هیچ زاویه‌ای باخط افق نمی‌سازد .
- نمای از پایین . سر دوربین به طرف بالا وارتفاع آن کوتاهتر از قد انسانی خواهد بود و زویه‌ای تقریبا برابر با 20 تا 60 درجه باخط افق خواهد داشت .( low shot / depressed shot )
- نمای پایین ( low level shot ) که دوربین در امتداد کف زمین قرار می‌گیرد.

منبع